---------- Forwarded message ----------
From:
မင္းေသြး သစ္ <lwinpyin.9@gmail.com> Date: 2013/3/12
Subject: ေက်ာင္းသားဘ၀တစ္ေန႔တာ
To:
ဒီေန႔အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္အတန္းေတြစတင္ဖြင့္လွစ္တဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ့္အတန္းျဖစ္တဲ့အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္ကဒုတိယႏွစ္ရုကၡေဗဒအတန္းမွာကၽြန္ေတာ္သြားတက္ပါတယ္။တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပြဲေတြနီးလာတာေၾကာင့္မေန႔ညကအိုးေ၀ပညာဒါနကဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လံုးပန္းေနရတဲ့အတြက္သူတို႔
ေရာကၽြန္ေတာ္ေရာမနက္သံုးနာရီခြဲမွအိပ္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔ဒီမနက္Practicalခ်ိန္(8:30)မွာမႏူိးပဲမနက္(9:00)ထိုးမွအိပ္ရာႏိူးတဲ့အတြက္ထံုးစံအတိုင္းပါပဲပထမဆံုးလက္ေတြ႔ခ်ိန္ေနာက္က်ပါတယ္။ေက်ာင္း၀မွာဆိုင္ကယ္
ရပ္ျပီးရုကၡေဗဒအေဆာင္ကိုလမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့မေတြ႔ရတာၾကာတဲ့သားတစ္ေယာက္ကိုအမိေက်ာင္းေတာ္
ၾကီးကတစ္စိမ္းဆန္မေနဘဲရင္းႏွီးေနက်ျမင္ကြင္းေတြနဲ႔ပဲဖက္လဲတကင္းေထြးေပြ႕ပါတယ္။အေၾကာင္းေၾကာင္း
ေတြေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ကာလတစ္ခ်ဳိ႕တကၠသိုလ္နဲ႔ေ၀းခဲ့ရပါတယ္။ေက်ာင္းျပင္ပေက်ာင္းသားအျဖစ္ေနထိုင္
ရပ္တည္ရင္းဒီႏွစ္အေ၀းသင္သိပၸံလက္ေတြ႕ခ်ိန္ေတြစတဲ့အပတ္မွာပဲေက်ာင္းျပန္တက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။လမ္းမတ
ေလွ်ာက္ကခေရပင္ေတြ၊စားေသာက္ဆိုင္တန္းကေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ရယ္သံေတြစတဲ့အမိတကၠသိုလ္ၾကီးရဲ႕ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ေတြကိုခံစားရင္းအတန္းထဲကိုေရာက္လာပါတယ္။
အခန္း၀ကိုေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲကၽြန္ေတာ္နဲ႔သိေနတဲ့ဆရာမကေနာက္ဆရာမတစ္ေယာက္ကို`သီဟသန္း၀င္းဆိုတာသူေလ´လို႔မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကိုဒီႏွစ္ေရာစာေမးပဲြကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျဖမွာလားလို႔ေမးပါတယ္။ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္၀တ္လာတဲ့7ဇူလိုင္အထိမ္းအမွတ္အကၤ် ီကိုၾကည့္ျပီးအကၤ် ီကေတာ္ေတာ္
ေကာင္းတာပဲလို႔ေျပာပါတယ္။Practicalအျပီးမွာေက်ာင္းမအပ္ရေသးလို႔ခံုနံပါတ္မထြက္ေသးတဲ့ကၽြန္ေတာ္ကိုသီးသန္႔လက္မွတ္ထိုးေစပါတယ္။ဆရာမထြက္သြားေတာ့ေနာက္ဆရာမ၀င္လာေသးခင္စာသင္ခန္းရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း
ျပန္လည္ဆူညံလာပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္ေပမယ့္အရင္လိုပဲေျမျဖဴနဲ႔စာသင္ေနေသးတဲ့အမိတကၠသိုလ္ၾကီးရဲ႕သင္ၾကားမႈစနစ္ရယ္၊အရင္ထက္ပိုမ်ားလာတဲ့စည္းကမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြရယ္၊ေက်ာင္း၀ကေရသန္႔ဗူးလိုက္ေကာက္ေနတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ဘ၀ေတြရယ္ကိုစဥ္းစားရင္းသက္ျပင္းေမာခ်မိပါတယ္။ဆရာမ ၊မလာေသးတဲ့အတြက္ပ်င္းလာတာနဲ႔ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာထည့္ယူလာတဲ့ဖတ္လက္စေလထီးဦးအုန္းေမာင္ေရးတဲ့ႏွစ္ေပါင္းဆယ္ၾကာေသာအခါဆိုတဲ့စာအုပ္ကိုထုတ္ဖတ္ေနလိုက္ပါတယ္။ဒီမွာတင္ေက်ာင္းသားသစ္ျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုမနက္ကတည္းကတစ္ေစ့တစ္ေေစာင္းအကဲခက္ေနတဲ့အတန္းထဲကေက်ာင္းသားတစ္ခ်ဳိ႕ကၽြန္ေတာ္နားကပ္လာျပီးကၽြန္ေတာ္ဖတ္ေနတဲ့စာအုပ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့အကၤ် ီကိုၾကည့္ျပီးႏိူင္ငံေရးသမားလားလို႔ေမးပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေက်ာင္းသားသမဂၢကပါလို႔ရွင္းျပျပီးရင္ထိုးတံဆိပ္ထုတ္ျပပါတယ္။`NLDတံဆိပ္မဟုတ္ဘူးလား´လို႔ထပ္ေမးပါတယ္။ေက်ာင္းသားသမဂၢတံဆိပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊တံဆိပ္ထဲမွာပါတဲ့အေရာင္ေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္နဲ႔
ခြပ္ေဒါင္းကေဖာက္ထြက္ေနတဲ့ေက်ာ့ကြင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္တို႔ကိုရွင္းျပပါတယ္။၁၉၈၈အေရးေတာ္ပံုၾကီးကိုစခဲ့တဲ့၊ျပီး
ေတာ့ျပည္သူလူထုကိုဦးေဆာင္ျပီးတစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကိုျဖဳတ္ခ်ခဲ့တဲ့ေက်ာင္သားေတြကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔NLDပါတီရဲ႕အလံမွာေက်ာင္းသားသမဂၢကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ခြပ္ေဒါင္းကိုသံုးခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း၊၁၉၃၆ခုႏွစ္ကတည္းကစတင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာေနာင္တစ္ခ်ိန္ႏိူင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လာမယ့္ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ကိုဗဟိန္းတို႔ဦးေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ေခတ္အဆက္ဆက္ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ကိုေအာင္ေက်ာ္လို၊ကိုဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးတို႔လိုေက်ာင္းသားအာဇာနည္မ်ားအေၾကာင္းကိုေျပာျပတဲ့အခါစိတ္၀င္တစားနားေထာင္ၾကပါတယ္။သူတို႔ကသာစိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနၾကတာပါ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႔ရွင္းျပေနရပါ
တယ္။တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီးသမဂၢတံဆိပ္ကိုမသိတာ၊ဗကသလို႔ေခၚတဲ့ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုအခုပြင့္လင္းတဲ့ေခတ္မွာစတည္ေထာင္တယ္လို႔အမွတ္မွားေနတာ၊ကိုေအာင္ဆန္းတို႔၊ကိုေအာင္ေက်ာ္တို႔
ေလာက္ကိုသာသိျပီးက်န္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုမၾကားဘူးၾကတာ၊သခင္ဖိုးလွၾကီးကိုသူပုန္လို႔ထင္ေနတာစတာေတြဟာကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ၾကီးထိခိုက္ေစတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြပါပဲ။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ကကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုအင္တာဗ်ဴးဖို႔လာတဲ့DVBကသတင္းေထာက္အကိုတစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ကိစၥေလးကိုသြားသတိရမိပါတယ္။ဆယ္တန္းစာေမးပြဲနီးလာတဲ့အတြက္DVBကဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြကိုအေထာက္အကူျပဳမယ့္အစီအစဥ္တစ္ခုအတြက္နာမည္ၾကီးဆယ္တန္းက်ဴရွင္ဆရာေတြကိုအင္တာဗ်ဴးလိုက္ေမးရာမွာသမိုင္းနဲ႔ပထ၀ီဘာသာေတြကိုယူမဲ့ေက်ာင္းသားေတြမရွိတဲ့အတြက္အဲဒီဘာသာရပ္ေတြကိုသင္မယ့္ဆရာ မရွိေၾကာင္း။ဒါေၾကာင့္ယခု
ေက်ာင္းသားမ်ဳိးဆက္ေတြပထ၀ီ၀င္နဲ႔သမိုင္းကိုမသိၾကေတာ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါကၽြန္ေတာ္တို႔ႏူိင္ငံရဲဲ႕ပ
ညာေရးစနစ္အေၾကာင္းေတြးေတာမိရင္းရင္ေမာစြာနဲ႔ပဲကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေက်ာင္းသားအမိတကၠသိုလ္ၾကီးမွ
ေတာင္ပိုင္းခရိုင္ရဲ႕အိုးေ၀စာၾကည္တိုက္သို႔ျပန္ခဲ့ပါေၾကာင္း………….
မင္းေသြးသစ္
ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
