"ေခါင္းေဆာင္ေလလား၊ေနာက္လိုက္လား" သို႕" ဗမာ့ပညာေရးအတြင္းသ႐ုပ္"
"ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူတိုင္း ေက်ာင္းသားကဒ္ခ်ိတ္ဆြဲၿပီးမွ ၀င္ေရာက္ခြင့္ျပဳမည္" ၊"ေက်ာင္းတြင္းအတြင္း မည္သည့္ယာဥ္မွ မ၀င္ရ" ၊"ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အညီ ၀တ္စားဆင္ယဥ္ရမည္"။ အထက္ပါစာတမ္းမ်ားကေတာ့ ယေန႕ ေခတ္တကၠသိုလ္တက္ေနေသာ မည္သည့္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမဆို ေန႕စဥ္ေက်ာင္း၀င္ေပါက္ေရာက္တိုင္း ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ စည္းကမ္းဆိုင္းဘုတ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထို႕အျပင္"ဤတကၠသိုလ္၀င္းအတြင္း မည္သူမဆို လံုျခံဳေရးအရစစ္ေဆးခံရမည္" "ေက်ာင္းသားမ်ား ေဘာင္းဘီရွည္မ၀တ္ရ" ၊ေက်ာင္းသူမ်ား ပန္းမပန္ရ၊သနပ္ခါးမလိမ္းရ"၊"စာသင္ခ်ိန္အတြင္း စားေသာက္ဆိုင္တန္းတြင္ ရွိမေနေစရ"၊"ေက်ာင္းသားနားေနေဆာင္ (RC)ကို မည္သည္ေက်ာင္းသူမွ မလာရ"၊ ေက်ာင္းသူနားေနေဆာင္ကို မည္သည့္ ေက်ာင္းသားမွမလာရ" စသည့္စသည့္ စည္းကမ္းဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုလည္း ေက်ာင္း၀င္းအႏွံေနရာမ်ိဳးစံုတြင္ လက္ညွိဳးထိုးမလြဲ စိုက္ထူထားသည္ကို ေန႕စဥ္အျမဲေတြ႕ရွိေနရသည္။
၎စည္းကမ္းမ်ားသည္ တကၠသိုလ္တစ္ခုတည္းတြင္ ထုတ္ျပန္ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ တကၠသိုလ္အား လံုးတြင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စည္းကမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ အဆိုပါစည္းကမ္းမ်ားသည္ အႏွစ္ေလးဆယ္ ႏွစ္ရွည္ပညာေရး စီမံကိန္း၏ အတြင္းသရုပ္အျဖစ္လည္းေကာင္း အစိုးရ၏ပညာေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအေပၚထားရွိေသာ မူ၀ါဒတစ္ရပ္ အျဖစ္ လည္းေကာင္း ရွျမင္သူနည္းလွေပသည္။ အေပၚယံအျမင္တြင္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား စည္းကမ္းျပည့္၀ေသ၀ပ္ေစရန္ ခ်မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းမ်ားဟု ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ေသာ္လည္း နက္နဲစြာေတြးဆၾကည့္ပါက ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုးကို လြတ္လပ္စြာေတြး ေတာဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းအား(creative thinking)ကို တင္းၾကပ္စြာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီး အမိန္႕နာခံေသ၀ပ္မႈ (obedience) ရွိသြားေစရန္ ရည္ ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ တားျမစ္ထားမွန္း သိသာေစပါသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ေမြးထုတ္ ေပးႏိုင္ေသာ ပညာေရးစနစ္မဟုတ္ဘဲ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ား ေမြးထုတ္ေပးေနေသာ ပညာေရးတစ္ခုကို ရုပ္လံုးေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေန ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဂၤလိပ္အစိုးရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္အခါက ၎တို႕၏ ဗ်ဴရိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱယားလည္ပတ္ေစရန္ အတြက္ အဂၤလိပ္အရာရွိမ်ားလက္ေအာက္တြင္ အမႈထမ္းႏိုင္မည့္ တိုင္းရင္းသား(I.C.S)အရာရွိမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေသာ ကၽြန္ပညာေရးစနစ္ႏွင့္ မ်ားစြာထူးမျခားနားလွေၾကာင္း သံုးသပ္ေတြ႕ရွိရသည္။
ယေန႕ေခတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားအျဖစ္ အဂၤလိပ္အရာရွိဆိုးမ်ားမရွိေသာ္လည္း ထိုအဂၤလိပ္အရာရွိဆိုးမ်ားေနရာတြင္ စစ္တပ္မွ အၿငိမ္းစားယူ၍ အရပ္ဖက္ေျပာင္းလာေသာအရာရွိမ်ားႏွင့္ စစ္တပ္မွတိုက္ရိုက္ခန္႕အပ္ထားေသာစစ္သားဆန္ သည့္ အရပ္ဖက္အရာရွိဆိုးမ်ား အစိုးရဌာနအသီးသီးတြင္ အစားထိုးမင္းမူႀကီးစိုးေနၾကေၾကာင္း ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးအသိပင္ျဖစ္သည္။၎ အရာရွိဆိုးမ်ားလက္ေအာက္တြင္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိတကၠသိုလ္ အသီးသီးမွ ဘြဲ႕ရလာေသာ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားက အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ ထက္ ျမန္မာ(ICS) အရာရွိမ်ားကဲ့သို႕ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းေနၾကရၿပီး စစ္အစိုးရတစ္ျဖစ္လဲ ႀကံ့ဖြံအစိုးရ၏"အထက္ဖားေအာက္ဖိ ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယား" ကို လွဳပ္ရွားလည္ပတ္ေအာင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကရေပသည္။
စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ထိုသို႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားျဖစ္ေပၚလည္ပတ္လာေစရန္ ပညာေရးက႑ကို တစ္ဆင့္ခ်င္း အေကာင္ထည္ ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း ျပီးခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုအတြင္း (၁၉၈၈မွ ၂၀၁၀ ကာလ)၎တို႕ အာဏာသိမ္းၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ လုပ္ ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ျပန္ေလ့လာၾကည့္ပါက လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားစြာသိျမင္ႏိုင္ပါသည္။
၁၉၈၈အေရးေတာ္ပံု မတိုင္ခင္ကာလက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လွည္းတန္းလမ္းဆံုမွ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္အထိ ျပည္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္သည္ တကၠသိုလ္အမ်ားစုတည္ရွိသည့္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမျဖစ္ၿပီး ထိုတကၠသိုလ္နယ္ေျမသည္ တကၠသိုလ္ေပါငး္စံုမွ ျမန္မာႏိုင္ငံေဒသအသီးသီးရွိ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ပညာတတ္လူငယ္မ်ား စုစည္းညီညြတ္စြာ လွဳပ္ရွားရွင္သန္ခဲ့ရာ ဘူမိနက္သန္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပညာေရး က ႑ျဖစ္ေစ၊ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းအေျခေနအေၾကာင္းတစ္စံုတရာေပၚေပါက္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ အစိုးရက မွားယြင္းေသာ ေပၚလစီမ်ားခ်မွတ္လွ်င္ ျဖစ္ေစ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားအစိုးရ ႏွင့္ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္လူငယ္တို႕ အၾကား ေခတ္အဆက္ဆက္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားရာ ေနရာတစ္ ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ အဆိုပါအင္အားစုႏွစ္ခု (တစ္နည္းအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ)တို႕ အၾကား စုစည္းညီညြတ္မႈအင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညီမွ်ေနသျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရဘက္မွ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ်ာခဲ့ရသည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားလဲရွိခဲ့ေပသည္။၁၉၈၈ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး န.၀.တ စစ္အစိုးရ လက္တေလာအခ်ိန္မွစ၍ ထိုသို႕စုစည္းညီညြတ္ေနေသာ အင္အားစုတစ္ခုျဖစ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ပညာတတ္လူတန္းစား ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိစြာျဖိဳခြဲ သည့္လုပ္ရပ္မ်ားကို တစ္ဆင့္ျခင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို အနယ္ နယ္အရပ္ရပ္တြင္ တည္ေဆာက္ဖြင့္လွစ္၍ ေက်ာင္းသားအင္အားစု၏ စုစည္းညီညြတ္မႈကို ျဖိဳခြျခင္း၊သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားကို ႏိုင္ငံ တကာအဆင့္မီေခတ္နဲ႕ ေလွ်ာ္ညီစြာျပဳျပင္ျခင္းမရွိဘဲ အမိန္႕နာခံတတ္ေစရန္ သင္ၾကားျခင္း၊ တစ္ခ်ိန္က လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္တည္ ေထာင္ခဲ့သည့္ သမိုင္းမ်ား၊ ရွင္ဘုရင္ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕မ်ား၊ ေရွးရိုးစြဲ အယူအဆ အတိတ္နမိတ္မ်ားစသည့္ သင္ရိုးမ်ားကိုသာ ျပဌာန္းျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး လူငယ္ထု အတြငး္ အမိန္႕နာခံတတ္မ၊ႈသစၥာေစာင့္သိ္မႈႏွင့္ အားႀကီးသူႏိုင္စတမ္း စိတ္ဓာတ္မ်ား ရိုက္သြင္းချ့ၿပီး ျမန္မာ့ပညာေရး ႏွင့္ အနာဂတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။
အျခားတစ္ဖက္တြင္ ျဖိဳခြင္းဖ်က္ဆီးလိုက္ေသာ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္လူငယ္ အင္အားစုေနရာတြင္ အရံသင္အစားထိုးႏိုင္ရန္ အတြက္လည္းေကာင္း၊ ဗ်ဴရိုကေရစီပညာေရးစနစ္ (Bureaucracy Education System)မွေမြးထုတ္ေပးလိုက္ေသာ ေနာက္လိုက္ေကာင္း ဗ်ဴရိုကရက္မ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ စစ္အစိုးရတစ္ရပ္လံုး (Military Government Institution) ကိုအင္အားေကာင္း ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခု(State)အတြင္း အျခားႏိုင္ငံေတာ္(State)တစ္ခု သြပ္သြင္းတည္ေဆာက္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထင္ရွားေသာလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွာ အ၇ပ္ဘက္ေဆးတကၠသိုလ္မ်ား၊နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၊သူနာျပဳတကၠသိုလ္မ်ား ရွိၿပီးသား ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္ေဆးတကၠသိုလ္၊ စစ္အင္ဂ်င္နီယာတကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္သူနာျပဳတကၠသိုလ္မ်ား ထပ္မံတည္ေဆာက္ၿပီး စစ္တပ္အဖြဲ႕ အစည္းႀကီး (Military Institution)တစ္ခုလံုးအင္အားေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးခဲ့သည္။ ထိုသို႕ဖန္တီးျခင္းျဖင့္ ယခင္ကတကၠ သိုလ္ဘြဲ႕ရၿပီးမွ စစ္တပ္တြင္အမႈထမ္းခဲ့ေသာ "ေက်ာင္းသားဆန္ေသာ စစ္အရာရွိမ်ား"ေနရာတြင္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္ၿပီး အေတြး အေခၚ ႏုနယ္ေသး ေသာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကို စစ္တပ္အတြင္းတိုက္ရိုက္သြပ္သြင္း၍ "စစ္သားဆန္ေသာ အရာရွိမ်ား" အျဖစ္အစားထိုး၍ အထက္ေအာက္အမိန္႕ နာခံတတ္မႈ သစၥာေစာင့္သိက်ိဳးႏြံမႈတို႕ပိုမို ခိုင္မာလာၿပီး ဗ်ဴရိုကရက္စစ္အုပ္ခ်ုဳပ္ေရး ယႏၱရား တြင္အားကိုးရေသာ အရာရွိမ်ားႏွင့္ လွဳပ္ရွား လည္ပတ္ေစခဲ့သည္။ အရပ္ဘက္တကၠသိုလ္မ်ားမွ ဘဲြ႕ရရွိလာေသာ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားမွာမည္မွ်ပင္ေတာ္ေန တတ္ေနသည္ျဖစ္ေစ စစ္တပ္မွခန္႕အပ္ထားေသာ အၿငိမ္းစားစစ္အရာရွိမ်ား ၊အရပ္ဘက္ေျပာင္းလဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ စစ္အရာရွိ မ်ား၏ လက္ေအာက္ တြင္ စစ္တပ္ပံုစံ အုပ္ခ်ဳပခံေည္ပတ္အမႈထမ္းေနရင္း ၎တို႕ ကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ပါဘဲ "ဗ်ဴရိုကေရစီ စစ္အုပ္ခ်ုဳပ္ေရး ယႏၱယား" ၏ အုပ္တစ္ ခ်ပ္သဲတစ္ပါင့္ အေနႏွင့္ အသံုးခ်ခံေနၾကရရွာသည္။
၁၉၈၈မွခုႏွစ္မွစတင္၍ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ုဳပ္လာေသာအစိုးရသည္ န.၀.တ၊န.အ.ဖ၊ ႀကံ့ဖြတ္အစိုးရအျဖစ္ မည္မွ်ပင္အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ္လည္း ပညာေရးစနစ္ေပၚဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေလာေစရန္ စိတ္ရင္းေစတနာအမွန္တကယ္မရွိဘဲ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျခခံခိုင္မာလာေစရန္သာရည္ရြယ္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွားပါသည္။ ယေန႕ေခတ္ပညာေရး၏ယို္ေပါက္မ်ားျဖစ္ ေသာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မမီေတာ့ေသာသင္ရိုးမ်ား၊ အမွန္တကယ္တတ္ေျမာက္ေစျခင္းမရွိေသာ သင္ၾကားေရးနည္းစနစ္မ်ား၊ ေငြေပးအတန္းေအာင္ေနေသာ အက်င့္ဆိုးမ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္းမရွိဘဲ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားသာ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးထုတ္ျပန္၍ တကၠသိုလ္၀င္းကို အက်ဥ္း ေထာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေနျခင္းကို ယေန႕ေခတ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတို႕ကိုယ္တိုင္သိျမင္နားလည္ၾကဖို႕လိုပါသည္။ စာရြက္ေပၚမွာသာ ရွိၿပီးလက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္မႈနည္းေသာ မူလတန္းအခမဲ့ပညာေရးစနစ္၊အမွန္တက္ယ္တတ္ ေျမာက္ျခင္းမရွိဘျ အခ်ိန္တန္ခင္ အလုပ္သမားျဖစ္သြားရေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္သူမ်ား၊ တကၠသိုလ္၀င္းနားတစ္ေခၚစာပင္မေ၀းေသာ အရက္ဆိုင္မ်ား အတြင္း မူးရစ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ မိဘမ်က္ကါယ္တြင္ေက်ာင္းလာတက္ရင္း အရွက္တ ကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ေနၾကေသာ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူမ်ား၊ ရပ္ကါက္အတြင္းဆိုးသြမ္းလူငယ္မ်ား၊ကားစပယ္ယာမ်ားႏွင့္ မၾကာခဏ ရိုက္ပြဲျဖစ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားကို ပစ္မွတ္ထားေနေသာ (Day Club) မ်ား၊ show ပြဲမ်ားစသည္တို႕သည္ မေတာ္ တဆ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ တမင္တကာႀကံရြယ္က်ံဳးသြင္းလုပ္ေဆာင္ေနမႈ တမင္တကာျပဳျပင္မႈမရွိျခင္းတို႕ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေနၾက ရေၾကာင္းကို ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုး သတိျပဳမိဖို႕လိုပါသည္။
ပညာေရးစနစ္ ယိုယြင္းမႈ၏ ျပယုဂ္အျဖစ္ ယေန႕တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ အခက္အခဲမ်ားကို အနည္းငယ္တင္ျပ လိုပါသည္။ ဗမာ့တကၠသိုလ္ပညာေရးကို အေ၀းသင္တကၠသို္လ္ပညာေရးႏွင့္ ေန႕သင္တန္း တကၠသိုလ္ပညာေရးအျဖစ္ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားထားၿပီး ေန႔သင္တန္း(Day)မွာ အထူးသျဖင့္ေငြေၾကးအတန္အသင့္ သံုးစြဲႏိုင္ေသာ အထက္တန္းလႊာႏွင့္ အလယ္အလတ္လူတန္းစားမ်ား၏ သားသမီးမ်ား တက္ေရာက္သင္ၾကားၾကၿပီး အေ၀းသင္တကၠသိုလ္(U.D.E)မွာေတာ့ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားႏွင့္ ၀န္ထမ္းသားသမီးမ်ား၊ အလုပ္တစ္ဘက္ႏွင့္ေက်ာင္းတက္ေနရေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ ေန႕သင္တန္း(Day)တြင္ တက္ေရာက္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုမွာ ဓတ္ခြဲခန္းေၾကး၊ေက်ာင္း၀င္ေၾကးမ်ားကို ေက်ာင္းအပ္တိုင္းမပ်င္မကြက္ေပးသြင္းေနရေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ မျပည့္စံုေသာစက္ပစၥည္း ဓတ္ခြဲခန္းကိရိယာမ်ားကိုသာ သံုးစြဲေနၾကရသည္။
အျခားတဖက္တြင္ျမင့္မားလာေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႏွင့္အၿပိဳင္ေစ်းတက္လာေသာ က်ဴရွင္ခမ်ား၊စာအုပ္စာတမ္းစာေရးကိရိယာဖိုးႏွင့္ ဖယ္ရီကားခကိုလဲ လစဥ္မွန္မွန္ၾကိဳးစားေပးေဆာင္ေနၾကရသည္။ ျပင္ပစားေသာက္ဆိုင္မ်ား၏ေစ်းႏႈန္းထက္ႀကီးျမင့္ေနေသာ ေက်ာင္းစား ေသာက္ဆိုင္မ်ား၏ တစ္ဘက္တစ္လမ္းမွ ႏွိပ္စက္မႈဒါဏ္ကိုလည္း ခံေနၾကရသည္။ ထို႕ျပင္ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္(၇၅%)မျပည့္မႈ၊ေက်ာင္းစည္းကမ္း မ်ားေဖာက္ဖ်က္မႈစသည့္ျပစ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းထုတ္ေက်ာင္းနားခံေန၇ေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း ဒုႏွင့္ေဒးပင္။ မပီျပင္ေသာသင္ၾကားေရးစနစ္မ်ားေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ ပညာတတ္ေျမာက္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း "မေအာင္မေနရ ပညာေရးစနစ္"အရ စာေမးပြဲက်ရွံုးေသာဘာသာရပ္မ်ားအားျပန္လည္ေျဖဆိုၾကရၿပီး ဘဲြ႕ရသြားေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ မ်ားကလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားလွသည္။
တကၠသုိလ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္လည္း အႏွစ္မရွိေသာ ပညာေရးစနစ္၏ ႐ုိက္ခတ္မႈဒဏ္ကို ခံေနၾကရသည္။ သတ္မွတ္ကာလ အပိုင္းအျခားအတြင္း သင္ၾကားမႈၿပီးစီးရမည္ဟု ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ခ်မွတ္ေပးထားေသာ သင္ခန္းစားမ်ား သင္ၾကားၿပီးေျမာက္၍ အထက္လူႀကီးမ်ား၊ ပါေမာကၡမ်ား ၿငဳိျငင္ခံရမႈမရွိေစရန္ တပည့္မ်ား နားလည္သည္ျဖစ္ေစ၊ နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ တတ္သုတ္႐ုိက္သင္ၾကားေနၾကရၿပီး ပညာေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအေရးကိစၥမ်ားတြင္ေတာ့ ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိေနတတ္ေသာ အမူအက်င့္မွာ ယေန႔တကၠသုိလ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အေလ့အထတစ္ခုျဖစ္လာေနသည္။ ထုိသုိ႔အာမခံခ်က္မရွိ ေသာ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူအမ်ားစုမွာ တကၠသုိလ္ပညာေရးသင္ၾကားရင္း တစ္ဖက္မွလည္း အျခားပညာရပ္သင္တန္းမ်ားကို ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ သင္ယူေနၾကရသည္။ ယခုေခတ္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုမွာ မိမိတို႔သင္ၾကားေနၾကရေသာ ပညာေရးစနစ္အေပၚ ယံုၾကည္မႈလံုး၀ကင္းမဲ့ေနၾကၿပီး ဤပညာေရးစနစ္အရ ရရွိလာမည့္ဘြဲ႕ကို အေဆာင္အေယာင္ ဂုဏ္တစ္ခု၊ ျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ တကၠသိုလ္မ်ားမွ ရရွိလာေသာ ဘြဲ႕မွာ ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ အလုပ္တစ္ေနရာစာမွ် ေလာက္ကုိပင္အာခံခ်က္မရွိျခင္းေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္ႏွင့္ဘြဲ႕အေပၚ တန္ဖုိးမထားျခင္းမွာ မ်ားစြာထူးျခားလွေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုေတာ့မဟုတ္ေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘြဲ႕ရရွိၿပီးပါက သင္တန္းတစ္ခုခုတတ္၍ ႏုိင္ငံျခားထြက္အလုပ္လုပ္ၾကျခင္းဓေလ့မွာ လူငယ္မ်ားအၾကားေခတ္ေပၚယဥ္ ေက်းမႈအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အဆမတန္ႀကီးထြားလာေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့လူ႕ေဘာင္အတြင္းတြင္ အျခားဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံမ်ားထက္ပုိ၍ ဦးေႏွာက္ ယိုစီးမႈျပႆနာကို ပုိမိုရင္ဆုိင္လာေနၾကရျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ထုအတြင္း မိမိတို႔သင္ၾကားေနၾကရေသာ ပညာေရး စနစ္ အေပၚအယံုအၾကည္မရွိေတာ့ျခင္းသည္ ႏုိင္ငံ၏အနာဂတ္အတြက္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ျပႆနာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ငါးဆယ္ကာလက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ျခင္းသည္ ယေန႔ေခတ္လူငယ္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ယံုတမ္းပံုျပင္တစ္ခုအျဖစ္သာ အတိတ္ကာလတြင္ ကြန္လြန္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖဳိးမႈ ေနာက္က်ေနျခင္း၊ အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ယွဥ္လ်င္ နည္းပညာကြာဟခ်က္ႀကီးမားေနျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏ သာမာန္အေျခ အေနေလးအတြင္းပင္ ျပည္သူတိုင္းရွင္သန္ရပ္တည္ေရး ခက္ခဲေနျခင္းအရင္းခံျပႆနာဇစ္ျမစ္သည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ စနစ္တက် ၿဖဳိခြင္းခံ ထားရေသာ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတုိင္း သေဘာေပါက္နားလည္ကာ အဖက္ဖက္က ပ်က္စီးယိုယြင္း ေနေသာမိမိတို႔ပညာေရးစနစ္ကို မိမိတို႔ကုိယ္တုိင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၍ ဒီမုိကေရစီပညာေရးနစ္ဆီသုိ႔ ဦးတည္ခ်ီတတ္ၾကဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္ ေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပလုိက္ရပါသည္။
မင္းေသြးသစ္
ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္
